Στην Αθήνα ο Μολφέτας, μέσω του Κεφαλονίτη σατυρικού Χαράλαμπου Αννίνου, “εισχώρησε” στους συγγραφικούς κύκλους, -γνωρίζεται ήδη με τον διαπρέποντα έτερο σατυρικό ποιητή Γεώργιο Σουρή-, και άρχισε να εκδίδει τον “Αίσωπο”. την εφημερίδα του “Αίσωπος” “αποθη-σαυρίζονται στίχοι πολιτικής και κοινω-νικής σάτυρας πρώτης δυνάμεως” [4], σε μία αβίαστη γλώσσα, κράμα Δημοτικής και καθαρεύουσας, δια-νθισμένης με ξένα γλωσσικά ιδιώματα, σατυρίζοντας κυρίως υπαρκτά πρόσωπα ή φανταστικούς χαρακτήρες, καθώς και γεγονότα της πολιτικής και της κοινωνικής ζωής. Οι κριτικές που έλαβε ο Μολφέτας από τον τύπο της εποχής, ήταν ευνοϊκές· “Νέος Σουρής ανεφάνη στον ποιητικό ορίζοντα”, έγραφε ο Γ. Γαβριηλίδης στην εφημερίδα “Ακρόπολη”, και συνέχιζε: “Γεώργιος μεν και αυτός το όνομα, Μολφέτος δε το επίθετο. Είναι Κεφαλλήν, εικοσαετής με έξυπνη φυσιογνωμία και όλο γελά. Το περίεργο ύφος, η ευφυΐα, η πλοκή των στίχων και η ύλη των, όλα έχουν μίαν σπανίαν πρωτοτυπίαν”.

Ειρήνη Καραγιαννίδου. Τζώρτζης Μολφέτας, ο εριστικός κιθαρωδός της ποίησης