Το φρούριο του Αγίου Γεωργίου, ή αλλιώς Κάστρο, όπως λέγεται σήμερα, ήταν η μοναδική πολυάνθρωπη πόλη της Κεφαλονιάς από τον Μεσαίωνα έως το 1757. Στα επίσημα βενετικά αρχεία αναφέρεται ως Città di Cefalonia, δηλαδή Πόλη της Κεφαλονιάς. Η δημιουργία του χρονολογείται στον δωδέκατο αιώνα μ.Χ. Το Κάστρο του Αγίου Γεωργίου είναι ένα από τα σημαντικά ιστορικά αξιοθέατα στην Κεφαλονιά. Παρ' όλη τη φθορά από το πέρασμα του χρόνου και τις σεισμικές δονήσεις, στέκει επιβλητικό μέχρι και σήμερα. Η δημιουργία του χρονολογείται στον δωδέκατο αιώνα μ.Χ. από τους Βυζαντινούς. Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του νησιού από τους παλατίνους κόμητες Ορσίνι έγιναν κάποιες αλλαγές, οι οποίες γενικεύτηκαν στα μέσα του 16ου αιώνα, όταν πια βρισκόταν στα χέρια των Βενετών. Το βενετσιάνικο φρούριο κτίστηκε πάνω στα ερείπια του βυζαντινού από τον μηχανικό Νικόλαο Τσιμάρα το 1504.Τα τείχη του με τρεις προμαχώνες, διατηρούνται σε πολύ καλή κατάσταση μέχρι σήμερα. Η σημαντικότερη στιγμή της ιστορίας του ήταν η πολιορκία και άλωσή του τα Χριστούγεννα του 1500 από τις ενωμένες χριστιανικές δυνάμεις Βενετών και Ισπανών, υπό τη γενική αρχηγία του Γκονσάλο ντε Κόρδοβα, από τα χέρια των Οθωμανών που είχαν καταλάβει το νησί το 1484. Με τη δημογραφική ανάκαμψη του νησιού πύκνωσαν οι κατοικίες μέσα στο φρούριο που προορίζονταν για τις αρχές και τους ευγενείς (μπόργκο), και σταδιακά αναπτύχθηκε οικισμός (εξώμπουργο, προάστιο) γύρω και κάτω από τα τείχη. Το φρούριο του Αγίου Γεωργίου έχασε την αμυντική του σημασία από τα τέλη κιόλας του 16ου αιώνα. Η άμυνα του νησιού απαιτούσε πλέον την ανέγερση οχυρών κοντά στις θάλασσες και τα λιμάνια. Το κάστρο υπέστη ζημιές από τους σεισμούς το 1636 και 1637. Παρόλο που ο οικισμός του κοντινού Αργοστολίου με τον καιρό ξεπέρασε το Κάστρο σε οικονομική και κοινωνική σημασία, το Κάστρο συνέχισε να είναι η πρωτεύουσα του νησιού μέχρι το 1757. Μόνο τότε μεταφέρθηκε η έδρα των αρχών στο Αργοστόλι. Οι τελευταίοι σεισμοί του 1953 προξένησαν μεγάλες καταστροφές. Σήμερα πολύ λίγα σπίτια βρίσκονται στον ομώνυμο οικισμό εξωτερικά του φρουρίου (εξώμπουργο), και οι κάτοικοι μένουν εκεί για συναισθηματικούς λόγους σε μια περισσότερο κλειστή κοινωνία.