Το Βέγειο Ψυχιατρείο, το οποίο σε καμία πε­ρίπτωση δεν λειτούργησε ως άσυλο τρελών, ήταν ένα πολύ σύγχρονο για την εποχή του ψυχιατρικό θεραπευτήριο με σημαντική προ­σφορά εις το Πανελλήνιον, αλλά κυρίως εις τους Κεφαλονίτες, οι οποίοι από τη φύση τους έχουν ολίγον ιδιόρρυθμη και ανήσυχη προσωπικότητα, τη γνωστή «κουρλαμάδα». Το κτηριακό αυτό συγκρότημα λειτούργησε το 1931, εγκαινιάσθη το 1933 επί πρωθυ­πουργίας Παναγή Τσαλδάρη και καταστρά­φηκε ολοσχερώς από τους ισοπεδωτικούς σεισμούς του 1953 που έπληξαν την νήσο μας και αφάνισαν τον πολιτισμό της, ο οποί­ος υπό την έντονη επίδραση της δυτικοευ­ρωπαϊκής κουλτούρας είχε να επιδείξει πολ­λά μεγαλόπρεπα κτήρια και αξιοθαύμαστα ιδρύματα. Στη συνέχεια το Βέγειο Ψυχιατρείο λειτούργησε σε ξύλινα παραπήγματα και τολ έως το 1964, οπότε απώλεσε τον κινητήριο μοχλό του, την ψυχή του θεραπευτηρίου, τον Διευθυντή του, Μαρίνο Μεταξά, Νευρολόγο Ψυχίατρο, τον πατέρα μου, λόγω του αιφνίδι­ου θανάτου του στις 5 Ιουλίου 1964.

Στη διάρκεια της λει­τουργίας του νοσηλεύθηκαν ψυχικά ασθενείς ή φρενοβλαβείς, ως και αρκετοί εκ των συ-ναθροιζομένων εις τας πανηγύρεις του Αγί­ου Γερασίμου, Προστάτου ολοκλήρου της Νήσου και ιδίως των αλαφροΐσκιωτων και δαιμονισμένων, όπως αποκαλούντο οι ασθε­νείς οι έχοντες παρανοϊκούς εκστασιασμούς ή επιληπτικός κρίσεις. Επίσης νοσηλεύθηκε ικανός αριθμός ασθενών με παθήσεις αμιγώς νευρολογικές, όπως προϊούσα μυελική σκλή­ρυνση, σκλήρυνση κατά πλάκας, παρετικά νευρολογικά σύνδρομα.