Ο Βίκτωρ Δούσμανης (1861-1949) ήταν αξιωματικός του ελληνικού στρατού, που έφτασε έως το αξίωμα του αρχηγού ΓΕΣ (1914-15, 1915-16, 1921, 1922-23).
Γεννήθηκε στην Κέρκυρα και καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια ηπειρώτικης καταγωγής, η οποία συγγένευε με βασιλικούς και πριγκηπικούς οίκους. Παππούς του ήταν ο Αντώνιος Λευκόχειλος - Δούσμανης, διαπρεπής πολιτικός, ενώ μικρότερος αδερφός του ήταν ο ναύαρχος Σοφοκλής Δούσμανης.
Συμμετείχε στους Βαλκανικούς Πολέμους με το βαθμό του αντιστράτηγου. Επίσης διετέλεσε υπασπιστής του βασιλιά Κωνσταντίνου, υπαρχηγός και αρχηγός του Γενικού επιτελείου (ΓΕΣ) το 1914-16 και ξανά το 1921, καθώς και καθηγητής γεωδαισίας στη Σχολή Ευελπίδων. Το 1917 εξορίστηκε από τους βενιζελικούς στην Κορσική και στη συνέχεια (1922) καταδικάστηκε σε θάνατο από το Ειδικό Στρατοδικείο, αλλά η ποινή δεν εκτελέστηκε τελικά. Αποστρατεύτηκε το 1923.
Πέθανε σε στρατιωτικό νοσοκομείο στην Αθήνα στις 12 Ιανουαρίου 1949 σε ηλικία 88 ετών και κηδεύτηκε από το Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.