Ο Νικόλαος Λεβίδης (Κέρκυρα, 25 Αυγούστου 1868 – Αθήνα, 1942) ήταν Έλληνας νομικός και πολιτικός. Σπούδασε νομικά και φιλολογία. Εκλέχθηκε επανειλημμένως βουλευτής Αττικής από το 1881 έως το 1920. Για τη ρητορική του δεινότητα τον αποκάλεσαν «αηδόνι της Βουλής». Διετέλεσε υπουργός των Ναυτικών (1895), υπουργός Δικαιοσύνης (Κυβέρνηση Γεωργίου Θεοτόκη του 1903), και υπουργός Εσωτερικών (1908). Δυο φορές, επίσης, διετέλεσε πρόεδρος της Βουλής. Δώρισε την προσωπική του βιβλιοθήκη στον Σύλλογο «Παρνασσός», ο οποίος κατήρτισε ιδιαίτερη αίθουσα για την τοποθέτηση των βιβλίων, μεταξύ άλλων, πλήρεις προϋπολογισμούς και απολογισμούς του ελληνικού κράτους μιας ολόκληρης εκατονταετίας, όλους τους τόμους της εφημερίδας της κυβερνήσεως, όλες τις συζητήσεις των νομοθετικών σωμάτων από ίδρυση του Ελληνικού κράτους, φακέλους όλων των μεγάλων ζητημάτων του Ελληνικού κράτους, καθώς και όλα τα έργα που δημοσίευσε ο Λεβίδης σε τόμους, περιοδικά και εφημερίδες. Η αίθουσα αυτή ονομάστηκε «αίθουσα Νικόλαου Λεβίδη».