Ο Παναγής  Λορεντζάτος ήταν φιλόλογος, συγγραφέας και πανεπιστημιακός. Γεννήθηκε το 1871 στο Γαλάτσι της Ρουμανίας και είχε καταγωγή από την Κεφαλονιά. Σπούδασε στη φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αρχικά σταδιοδρόμησε ως καθηγητής φιλόλογος σε σχολεία της μέσης εκπαίδευσης, ενώ από το 1914 μέχρι το 1923 ασχολήθηκε με την αρχισυνταξία του "Ἱστορικὸν Λεξικὸν τῆς Νέας Ἑλληνικῆς, τῆς τε κοινῶς ὁμιλουμένης καὶ τῶν ἰδιωμάτων" της Ακαδημίας Αθηνών. Το 1924 ανέλαβε την έδρα της αρχαίας ελληνικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. 
Ανάμεσα στα σπουδαιότερα έργα του συγκαταλέγονται τα "Λεξικολογικά υπομνήματα στα Νέα Ελληνικά", σε συνεργασία με τον Αχιλλέα Τζάρτζανο το 1915, "Τα σύνθετα στο Κεφαλληνιακό ιδίωμα" το 1913, "Διαλεκτολογικά" το 1921, "Ομηρικόν Λεξικόν" το 1925,   "Πλούταρχος, Σόλων και Θεμιστοκλής" το 1928, "Ένα βιβλίο για τη γλώσσα μας" το 1929, "Ιστορικό λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής" το 1938 κ.ά.
Πέθανε στην Αθήνα το 1941.