Ο Νεόφυτος Βάμβας  γεννήθηκε στη Χίο το 1776 . Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες λόγιους και είναι ένας από τους λεγόμενους «Δασκάλους του Γένους», εκπρόσωπος του νεοελληνικού Διαφωτισμού. Είχε την πεποίθηση ότι η Αγία Γραφή έπρεπε να μεταφραστεί στη καθομιλουμένη, για να γίνει κτήμα του λαού, τη μετέφρασε αλλά αυτό τον έφερε αντιμέτωπο με σφοδρές συγκρούσεις που τελικά δεν επέτρεψαν στην προσπάθεια του να εδραιωθεί.
Ο Νεόφυτος Βάμβας έφτασε στην Κεφαλονιά την περίοδο του εμφυλίου πολέμου κατά την Επανάσταση του 1821. Το ακριβές έτος άφιξής του δεν είναι εξακριβωμένο, όμως το 1823 δίδασκε στο νησί.  Κήρυττε συχνά τον θείο λόγο στις εκκλησίες του νησιού. Για να προτρέψει δε τους νέους στη μελέτη των κλασικών σπουδών, προέβαινε σε διδασκαλία αρχαίων δραμάτων από σκηνής. Το 1825 διορίσθηκε καθηγητής στο Δημόσιο Σχολείο του Κάστρου, όπου δίδαξε μέχρι το 1828 και στο οποίο είχε μαθητή τον Τοποτηρητή του νησιού Napier, που σε προχωρημένη ηλικία θέλησε να μάθει ελληνικά κοντά στο μεγάλο δάσκαλο. Πολλοί από τους μαθητές του στο νησί διακρίθηκαν, ανάμεσά τους οι Ηλίας Ζερβός Ιακωβάτος, Ιωάννης Μενάγιας, Ιωσήφ Μομφερράτος, Αντώνιος Μελησσηνός, Γεράσιμος Κωνστ. Τσιτσέλης, Θεόδωρος Καρούσος, Δημήτριος Δελλαδέτσιμας και Νικόλαος Κοντογούρης.
Ο Βάμβας πέθανε στην Αθήνα στις 9 Ιανουαρίου 1855.

Ηλίας Τσιτσέλης, Κεφαλληνιακά Σύμμικτα, Τόμος Α',  σελίδες 52 και 900