Γεννήθηκε στο Αργοστόλι το 1798. Ήταν αυτοδίδακτος και εξαιτίας της εξαιρετικής του φιλομάθειας ασχολήθηκε με φιλολογικές και θεολογικές μελέτες καθώς και με την εκμάθηση ξένων γλωσσών. Σε ηλικία είκοσι ετών δίδασκε στα Σπαρτιά. Αντιτάχθηκε με πάθος σε αποφάσεις της κυβέρνησης του Ιονίου Κράτους που θεωρούσε ότι θέτουν σε κίνδυνο την Ορθοδοξία και με εμμονή υποστήριζε την ευστάθεια του θρησκευτικού καθεστώτος. Θεωρήθηκε ύποπτος και διώχθηκε για την τοιχοκόλληση σατυρών κατά της Κυβέρνησης στο Αργοστόλι το 1830. Το 1832 πήγε στην Κωνσταντινούπολη για να υποβάλεις τον τότε πατριαρχεύοντα Κωνστάντιο τον από Σιναίου τον διωγμό της Εκκλησίας στα Επτάνησα. Εκεί, σε αναγνώριση της αξίας και των υπηρεσιών του προς την Εκκλησία, χειροτονήθηκε ιερέας και μετά από λίγο διορίσθηκε διευθυντής της Εθνικής Σχολής του Βαθέως Ρεύματος, συνεργαζόμενος με γνωστούς προμάχους της Ορθοδοξίας. Από τον Πατριάρχη Γρηγόριο τον ΣΤ΄ διορίσθηκε Γενικός Έφορος επί της παιδείας και του ιερού κηρύγματος, μαζί με τον μητροπολίτη Μεσημβρίας και τον επίσκοπο Ρεθύμνου δια συνοδικού γράμματος του 1836. Κάνοντας χρήση της δικαιοδοσίας που το υψηλό αυτό αξίωμα του έδινε απαγόρευσε την άσκηση του διδασκαλικού επαγγέλματος χωρίς προηγούμενο έλεγχο του θρησκευτικού φρονήματος, έκλεισε σχολεία, απέλυσε δασκάλους κι εξαφάνισε βιβλία που κατά την κρίση του περιείχαν κακοδοξίες. Θεωρήθηκε επίσης ο κύριος σύμβουλος των Πατριαρχείων και αυτός που έγραψε την περιώνυμη συνοδική εγκύκλιο με την οποία κατηγορήθηκε η Ιόνιος κυβέρνηση ότι επιβουλεύεται τα της Ορθοδοξίας, με αφορμή το ζήτημα των κωλυμάτων του γάμου. Διέμεινε μέχρι το 1848 στη Ρουμανία και του προτάθηκε ο μητροπολιτικός θρόνος της Βλαχίας, τον οποίο αρνήθηκε. Επέστρεψε στην Κεφαλονιά, όπου κήρυξε για κάποιο χρονικό διάστημα και μετά περιορίσθηκε στον ιδιωτικό του βίο, παρακολουθώντας βεβαίως πάντοτε με ενδιαφέροντα τεκταινόμενα στην Εκκλησία. Αναφορικά με το θέμα της εκκλησιαστικής αφομοίωσης της Επτανήσου στη Εκκλησία της Ελλάδος μετά την Ένωση, έπεισε τον μητροπολίτη Κεφαλληνίας Σπυρίδωνα Κοντομίχαλο να υπακούσει και παραδεχθεί την αφομοίωση. Πέθανε το 1868. Έχει σωθεί πλήθος λόγων του, που εκθειάστηκαν για το περιεχόμενό τους.

Ηλίας Τσιτσέλης, Κεφαλληνιακά Σύμμικτα, Τόμος Α',  σελίδες 498-507 και 906-908