Ο Σπύρος Βαλαωρίτης (1819 - 1887) ήταν βουλευτής και πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων. Γεννήθηκε στη Λευκάδα και ήταν γιος του Ευστάθιου Βαλαωρίτη, γόνου αρχοντικής ηπειρώτικης οικογένειας με γενάρχη τον αρματολό Βαλαώρα, και της Μαριέτας Τουρλινού. Έζησε μεγάλος μέρος των εφηβικών του χρόνων στην Κέρκυρα και σπούδασε νομικά στο Παρίσι. Το 1849 εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής της Ιονίου βουλής και από τότε εκλεγόταν συνεχώς βουλευτής Λευκάδας, και στην Ιόνιο και στην ελληνική βουλή, μέχρι το 1885. Πριν την ένωση με την Ελλάδα είχε διατέλεσε και γερουσιαστής ενώ είχε θέση υποψηφιότητα για την προεδρία της Γερουσίας. Την περίοδο 1882-1883 χρημάτισε πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων. Επίσης είχε διατελέσει υπουργός εξωτερικών στην κυβέρνηση Μπενιζέλου Ρούφου (1866) και Θρασύβουλου Ζαΐμη (1870) και υπουργός οικονομικών στην κυβέρνηση Βούλγαρη (1868). Το 1872 αντιπροσώπευσε τον βασιλιά στους γάμους του αδερφού του στην Κοπεγχάγη της Δανίας. Το 1874 στάλθηκε στο Λονδίνο ως πρεσβευτής, αλλά ανακλήθηκε τον επόμενο χρόνο. Το 1869 είχε λάβει εντολή από τον βασιλιά για σχηματισμό κυβέρνησης, χωρίς όμως να κατορθώσει να τη σχηματίσει, λόγω της πολιτικής κρίσης που υπήρχε. Είχε τιμηθεί με πολλά βραβεία. Απεβίωσε στις 30 Ιουλίου 1887 στην Αθήνα και ενταφιάστηκε στη Λευκάδα. Ήταν παντρεμένος με την Ρόζα-Μαρία Στεφάνου (1828-1913), κόρη αρχοντικής ζακυνθινής οικογένειας εμπόρων και πολιτικών, και είχε αποκτήσει τέσσερα παιδιά: την Λίζα, τον Έκτορα (1866-1875), τον Περικλή, βουλευτή, και την Ολορίνα. Εγγονή του ήταν η Λένα Βαλαωρίτου-Σκαραμαγκά. Ήταν εξάδελφος του ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη.