Ο Ιωάννης Ζαμπέλιος ήταν Έλληνας δραματικός ποιητής και δικαστικός. Υπήρξε επίσης εθνικός αγωνιστής και μέλος της Φιλικής Εταιρείας. Ο Ιωάννης Ζαμπέλιος γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1787. Το 1803-1808 πήγε στην Ιταλία, όπου σπούδασε νομική και φιλολογία όπου και συνδέθηκε με τους κορυφαίους ποιητές της εποχής εκείνης Μόντι, Βιτόριο Αλφιέρι, Ούγκο Φόσκολο ό οποίος και άσκησε μεγάλη επίδραση στην προσωπικότητά του. Ο κύκλος των σπουδών του ολοκληρώθηκε στο Παρίσι στο οποίο και εγκαταστάθηκε για ένα χρόνο. Εκεί ήρθε σε επαφή με την δεύτερη μορφή που σφράγισε την ζωή του, τον Αδαμάντιο Κοραή ό οποίος και άσκησε μεγάλη επίδραση στο έργο του. Στην Ιταλία ο Ζαμπέλιος μυήθηκε στο πνεύμα του νεοκλασικισμού και της εθνικής έξαρσης. Ιδιαίτερη εντύπωση του έκανε η τραγωδία του Αλφιέρι Τιμολέων, η πρώτη θεατρική παράσταση που παρακολούθησε. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα και στα Επτάνησα μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Τον δικό του Τιμολέοντα ωστόσο υπέβαλε στον Αδαμάντιο Κοράη, η σχέση του με τον οποίο υπήρξε σχέση δασκάλου – μαθητή. Από τον Κοραή ο Ζαμπέλιος υιοθέτησε και την μέση οδό στο θέμα της γλώσσας. Κατά την διάρκεια της επανάστασης του 1821 ενίσχυσε με αποστολές ενόπλων δυνάμεων αλλά και χρήματα τα σώματα του Μάρκου Μπότσαρη, του Οδυσσέα Ανδρούτσου αλλά και του Γεώργιου Καραϊσκάκη. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα επίσης διορίστηκε εισαγγελέας στα Επτάνησα, ενώ το 1826 δικαστής στην Κεφαλονιά. Το 1834 και για 17 συναπτά έτη κατείχε θέση ανώτατου δικαστικού συμβούλου στην Κέρκυρα στην οποία και έζησε κυρίως. Το 1815 απέκτησε ένα γιο, τον Σπύρο, ο οποίος μετεξελίχθηκε σε σημαντικό ιστορικό και λογοτέχνη.

Πέθανε στη Λευκάδα ή στην Κέρκυρα το 1856.