Γεννήθηκε στο χωριό Σουλάροι (Ιλάροι) της Πάλης το 1825. Έμαθε τα πρώτα γράμματα από τον θείο του ιεροκήρυκα Διονύσιο και στο Δευτερεύον Σχολείο Ληξουρίου. Στη συνέχεια επιδόθηκε σε προσωπική μελέτη. Εκάρη μοναχός στη μονή των Κηπουρίων με το όνομα Ιωσήφ. Κατέταξε τη βιβλιοθήκη της μονής και κατέγραψε λεπτομερώς τα βιβλία της στον Κώδικα της Μονής. Για αρκετά χρόνια δίδαξε ελληνικά και ιστορία στην Πετρίτσειο Σχολή Ληξουρίου και μετά την Ένωση στο σχολείο του Αντωνίου Ιγγλέση στην Πεσάδα. Το 1873 μάλιστα εκφώνησε και δημοσίευσε επικήδειο για τον Αντ. Ιγγλέση. Ήταν ο ποιητής ευφυέστατων πολιτικών και κοινωνικών σατυρών καθώς και βακχικών ασμάτων, από όπου πήρε και το προσωνύμιο Κρασοπατέρας. Υποστήριζε τον ριζοσπαστισμό κα καυτηρίαζε το κυβερνητικό έργο εμψυχώνοντας το εθνικό φρόνημα με κείμενά του που δημοσιεύονταν σε μονόφυλλα, φυλλάδια αλλά και τον τύπο της εποχής. Πολλά από τα τραγούδια του απέκτησαν μεγάλη δημοτικότητα και κάποια με λυρικό περιεχόμενο μελοποιήθηκαν από τον Πέτρο Σκαρλάτο. Ήταν γνώστης της βυζαντινής μουσικής και δεινός ιεροψάλτης. Δημοσίευσε επίσης μερικά φύλλα από την έμμετρη σατυρική εφημερίδα Δενδροζώγλωσσα καθώς και επικήδειους λόγους. Στις εκλογές του 1868 πήρε μέρος ως πολιτικός αντίπαλος του Γεωργίου Τυπάδου Ιακωβάτου μαζί με τον ιατρό Μιχ. Τυπάλδο Χαριτάτο. Η σφοδρή πολιτική αντιπαράθεσή του με την ιακωβατιανή μερίδα αποτυπώνεται τόσο στο έργο του Γεωργίου Τυπάλδου Ιακωβάτου Έλληνες και Μουζίκοι, όσο και στην απάντηση ουσιαστικά του Κρασοπατέρα με τίτλο Ο Συκοφάντης εξελεγχόμενος. Άφησε πλήθος ανέκδοτων στιχουργημάτων και ένα μακροσκελές επικολυρικό ποίημα με τίτλο Κοιμητήριον, που διασώζονταν μαζί με την αξιόλογη βιβλιοθήκη του σε σπίτι συγγενούς του στο χωριό Σουλάρους

Ηλίας Τσιτσέλης, Κεφαλληνιακά Σύμμικτα, Τόμος Α',  σελίδες 25-26