Ο Γεράσιμος Λιβαδάς του Ανδρέου, γεννήθηκε στην κωμόπολη Αγκώνα του Δήμου Θηναίας της Κεφαλληνίας στις 3 Μαΐου 1789. Γιος του νομομαθή Ανδρέα Λιβαδά και της Ρεγγίνας, κόρης του νομικού Παύλου Χωραφά.  Σπούδασε νομικά στην Πάβια και στην Μπολώνια, όπου το 1815 πήρε το δίπλωμά του. Συνδέθηκε φιλικά με τον Ανδρέα Ζαΐμη, έγινε μέλος του Εθνικού Κομιτάτου της Βενετίας και μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία. Επέστρεψε στην Κεφαλλονιά to 1819, όπου τα πλούσια σπίτια της οικογένειάς του σε Αγκώνα και Αργοστόλι έγιναν καταφύγιο οπλαρχηγών, πολιτικών, φιλελλήνων και οι Λιβαδά διέθεσαν μεγάλα ποσά για συντήρηση προσφύγων, αλλά και για πολεμοφόδια για τον αγώνα των επαναστατημένων Ελλήνων. Ο νεαρός Γεράσιμος, μπολιασμένος από τις επαναστατικές ιδέες και τον διαφωτισμό, εργαζόταν, συζητούσε, έγραφε θερμά κείμενα, προέτρεπε συμπολίτες του υπέρ του εθνικού καθήκοντος ως απόστολος του ελληνικού έθνους, συγκρότησε πολιτικούς συλλόγους, γεγονός που ενόχλησε τον Αρμοστή Thomas Maitland. Το 1820 παντρεύτηκε την Άννα, κόρη του Σπυρίδωνα Μεταξά Αντζουλακάτου. Με την έκρηξη της Ελληνικής Επανάστασης, ο Λιβαδάς ύψωσε την ελληνική σημαία, ενώ μάζευε χρήματα και έστελνε όπλα για να ενισχύσει τον αγώνα. Το σπίτι  του ήταν καταφύγιο για τους διωκόμενους από τους Τούρκους. Μετά την επανάσταση ασχολήθηκε με την πολιτική. Εκλέχθηκε δύο φορές βουλευτής της Ιονίου Βουλής. Το 1862 στο 12ο κοινοβούλιο με 1769 ψήφους (φ. 564 3/15.2.1962) και το 1863 στο 13ο κοινοβούλιο με 1186 ψήφους (φ. 655 18/30.9.1863. Το 1862 ήταν αντιπρόσωπος των Ιονίων Νήσων στην Β΄Εθνοσυνέλευση. Απεβίωσε στις 27 Ιουνίου 1876.