Γεννήθηκε στα Καλάτα της Παλικής το 1801. Αρχικά μόνασε στο Άγιο Όρος και στη συνέχεια επανήλθε στην Κεφαλονιά και μόνασε στην μονή Κηπουρίων στην Παλική, της οποίας εκλέχθηκε ηγούμενος από το 1863 έως το 1872 που παραιτήθηκε. Χειροτονήθηκε ιερέας στην Παραμυθιά το 1830 και από το 1838 έως το 1840 διετέλεσε εφημέριος στον Ναό του Αγίου Γεωργίου στη Βενετία. Το 1861 προήχθη σε αρχιμανδρίτη. Διέθετε αξιόλογες θεολογικές γνώσεις, που είχε αποκτήσει τόσο από την αδιάκοπη μελέτη των Πατέρων όσο και από τη συναναστροφή του με μορφωμένους κληρικούς της εποχής του. Συνέβαλε στην πρόοδο της μονής των Κηπουρίων μεταφέροντας σε αυτήν χρήματα, άμφια και ιερά σκεύη από την Ρωσία, όπου ταξίδεψε από το 1861 έως το 1863, μεταφέροντας και επιδεικνύοντας σωζόμενα στη μονή επίσημα ρωσικά έγγραφα των χρόνων της Αικατερίνης της Μεγάλης, σχετικά με τις υπηρεσίες που παρείχε στη Ρωσία ο ιδρυτής της μονής Χρύσανθος ο Πάξιος. Το 1841 εξορίσθηκε στους Βαρδιάνους, εξαιτίας της αντίθεσής του στο ληξιαρχικό νόμο. Πέθανε στα Κηπούρια το 1880.

Πηγή: Ηλίας Τσιτσέλης, Κεφαλληνιακά Σύμμικτα, Τόμος Α',  σελίδες 192-194